Ostroróg Izydor Andrzej h. Nałęcz (1733–1765), wychowanek szkoły w Lunéville, stolnik czerski. Ur. w r. 1733 (ochrzczony 30 X) w Wilczyskach, był synem Józefa Kajetana, stolnika czerskiego, a od r. 1748 kaszt. zakroczymskiego (zm. 1750), i Praksedy z Grzybowskich, córki Stanisława, kaszt. czerskiego. W r. 1739 (14 IV) wstąpił do szkoły kadetów w Lunéville, którą po blisko czteroletnim pobycie opuścił z tytułem chorążego (kolejno: gentilhomme à drapeau – 1741 – i enseigne). Przyjął służbę w wojsku francuskim i w r. 1746 podobno (wg Żychlińskiego) dosłużył się stopnia generała-adiutanta. Zapewne wkrótce potem powrócił do Polski i osiadł w swoich dobrach w ziemi czerskiej. Dn. 15 VI 1748 został stolnikiem ziemi czerskiej. Po śmierci Augusta III O. (1763) został wysłany do Szwecji i Danii z notyfikacją bezkrólewia. Po powrocie objął funkcję marszałka skonfederowanej ziemi czerskiej, powierzoną mu na sejmiku dn. 23 III 1764. O. razem z Pawłem Boskim, chorążym ziemi czerskiej, otrzymał dowództwo nad chorągwią i nad wybierającą się na elekcję szlachtą. Po wyborze Stanisława Augusta podpisał sufragium z ziemią czerską. Uczestniczył także w sejmie koronacyjnym. Był właścicielem Pawłowic leżących w ziemi stężyckiej oraz posesorem Jagodna i Swidrza w ziemi czerskiej. Zmarł przed 22 X 1765.
Z małżeństwa z Anną z Boskich, córką Kazimierza, star. stromeckiego, 1.v. Mateuszową Bieńkowską, wojską nurską, O. pozostawił synów: Jana (zob.), Antoniego, Andrzeja, Józefa, Tadeusza, Wincentego, i córki: Teklę oraz Wiktorię, zamężną za Józefem Radziwiłłem, woj. trockim.
Estreicher, XXIV (uzup.) Boniecki, II 80; Uruski; Żychliński, I, VII; – Askenazy Sz., Dwa stulecia, W. 1910 II; Boyé P., La Cour Polonaise de Lunéville, Nancy 1926; – Ostrowski T., Poufne wieści z oświeconej Warszawy, Wr. 1972; Repertorium der Diplomatischen Verträter aller Länder, Monachium 1752 II; Vol. leg., VII 226, 321; – B. Czart.: rkp. 678, 679, 735 (listy Anny Ostrorogowej i Antoniego Ostroroga), 1131; B. PAN w Kr.: rkp. 8320 (lauda czerskie 1764); – Informacje Sławomira Leitgebera.
Maria Czaplińska
Powyższy tekst różni się w pewnych szczegółach od biogramu opublikowanego pierwotnie w Polskim Słowniku Biograficznym. Jest to wersja zaktualizowana, uwzględniająca opublikowane w późniejszych tomach PSB poprawki i uzupełnienia.